16 Ἰουλίου

Ἐπετειολόγιον

16-7-1906

Οἱ  Βούλγαροι καταστρέφουν στή Φιλιππούπολη ἑλληνικά ἱδρύματα, ἐκκλησίες καί σχολεῖα.

Ἁγιολόγιον

Ὁ Ἅγιος Ἀθηνογένης ἐπίσκοπος Πηδαχθόης καὶ οἱ δέκα μαθητές του: Ριγῖνος, Μαξιμῖνος, Πατρόφιλος, [Ἀθηνογένης, Ἀντίοχος], Ἄμμων, Θεόφραστος, Κλεόνικος, Πέτρος καὶ Ἡσύχιος

Πατρίδα του ἦταν ἡ Σεβάστεια τῆς Καππαδοκίας. Ἡ μόρφωσή του, ἡ θερμὴ πίστη του, καθὼς καὶ ἡ γενναία φιλανθρωπική του δράση, τὸν ἀνέδειξαν ἐπίσκοπο Πηδαχθόης. Σὰν ἐπίσκοπος, ἦταν φωτεινὸ πνευματικὸ λυχνάρι γιὰ τὸ ποίμνιό του. Μάλιστα τόσο πολὺ ἤθελε νὰ συνεχιστεῖ τὸ ἔργο τοῦ Εὐαγγελίου, ὥστε μὲ ἰδιαίτερη φροντίδα κατάρτισε ἱκανότατους βοηθούς του. Ἀλλὰ ὅταν ἔγινε ὁ διωγμὸς ἐπὶ Διοκλητιανοῦ, ὁ Ἄθηνογενής με δέκα μαθητές του συνελήφθη ἀπὸ τὸν ἡγεμόνα Φηλίμαρχο, καὶ ἀφοῦ ὅλοι ὁμολόγησαν τὸ Χριστὸ ἀποκεφαλίσθηκαν. Ἀξίζει δὲ νὰ ἀναφέρουμε, ὅτι στὸν Ἀθηνογένη ὀφείλουμε τὸ γνωστὸ κατανυκτικὸ ἑσπερινὸ ὕμνο, «Φῶς ἵλαρον ἁγίας δόξης, ἀθανάτου Πατρός, οὐρανίου, ἁγίου, μάκαρος, Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλθόντες ἐπὶ τὴν ἡλίου δύσιν, ἰδόντες φῶς ἑσπερινόν, ὑμνοῦμεν Πατέρα Υἱὸν καὶ Ἅγιον Πνεῦμα, Θεόν. Ἄξιόν σε ἐν πάσι καιροῖς ὑμνεῖσθαι φωναῖς αἰσίαις, Υἱὲ Θεοῦ, ζωὴν ὁ διδοὺς διὸ ὁ κόσμος σὲ δοξάζει». Ποὺ σημαίνει: «Ἰησοῦ Χριστέ, σὺ ποὺ εἶσαι τὸ χαρούμενο φῶς τοῦ Ἀθανάτου, Οὐρανίου, Ἁγίου καὶ μακαρίου Πατρός, ἀφοῦ φθάσαμε στὴ δύση τοῦ ἡλίου καὶ εἴδαμε τὸ ἑσπερινὸ φῶς, ὑμνοῦμε τὸν Πατέρα, τὸν Υἱὸν καὶ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, δηλαδὴ τὸν Τριαδικὸ Θεό. Εἶναι ἄξιο νὰ σὲ ὑμνοῦμε σὲ κάθε ὥρα μὲ μελῳδικὲς φωνές, Υἱὲ τοῦ Θεοῦ, ἐσὺ ποὺ δίνεις ζωή. Γι᾿ αὐτὸ ὁ κόσμος σὲ δοξάζει».

Ὁ Ἅγιος Φαῦστος

Ἔζησε στὰ χρόνια τοῦ ἄλλου ἀγρίου διώκτη τῶν χριστιανῶν, τοῦ αὐτοκράτορα Δεκίου (249-251). Μέσα σὲ σκληρούς, διωγμούς, δημεύσεις, ἐξορίες, φυλακίσεις καὶ μαρτυρικοὺς θανάτους, ὁ Φαῦστος, ψυχὴ τολμηρὴ καὶ γενναία, παρουσιάστηκε κηρύττοντας τὸ Χριστό. Οἱ διῶκτες τὸν συνέλαβαν καὶ τὸν καταδίκασαν σὲ σταύρωση. Τὴ φρικτὴ αὐτὴ τιμωρία, ὑπέμεινε μὲ ἀξιοθαύμαστη καρτερία. Τὸ μαρτύριό του κράτησε πέντε μέρες, μετὰ εὐλογώντας καὶ εὐχαριστώντας τὸ Θεό, παρέδωσε τὸ πνεῦμα του.

Ὁ Ἅγιος Ἀντίοχος, ἀδελφὸς τοῦ Ἁγίου Πλάτωνα καὶ ὁ Ἅγιος Κυριακὸς ὁ δήμιος

Καταγόταν ἀπὸ τὴν Σεβάστεια τῆς Καππαδοκίας καὶ ἦταν γιατρός. Πήγαινε ἀπὸ πόλη σὲ πόλη καὶ ἀπὸ χωριὸ σὲ χωριὸ καὶ γιάτρευε τοὺς ἀσθενεῖς ὄχι μόνο κατὰ τὸ σῶμα ἀλλὰ καὶ κατὰ τὴν ψυχή. Τὸν συνέλαβε ὁ ἡγεμόνας Ἀδριανὸς καὶ τὸν ὑπέβαλε σὲ μία σειρὰ φρικτῶν βασανιστηρίων. Τὸν κρέμασε ἐπάνω σ᾿ ἕνα ξύλο καὶ τοῦ ξέσχισε τὰ πλευρά, κατόπιν τὸν ἄφησε μέσα στὴ φωτιά, ἔπειτα τὸν ἔριξε μέσα σ᾿ ἕνα καζάνι μὲ βραστὸ λάδι καὶ στὴ συνέχεια τὸν ἄφησε τροφὴ στ᾿ ἄγρια θηρία. Ἀπ᾿ ὅλα αὐτὰ ὅμως, ὁ Ἀντίοχος, μὲ τὴν θεία χάρη βγῆκε ἀβλαβὴς καὶ ὄχι μόνο. Ἀλλὰ μὲ τὴν προσευχή του συνέτριψε τὰ εἴδωλα καὶ ἔλαβε τὸ στεφάνι τοῦ μαρτυρίου διὰ ἀποκεφαλισμοῦ. Ὁ δήμιος ὅμως, Κυριακός, ποὺ τὸν ἀποκεφάλισε, εἶδε νὰ τρέχει ἀπὸ τὸν λαιμό του ἀντὶ γιὰ αἷμα, γάλα. Τότε καὶ αὐτὸς μὲ θάῤῥος ὁμολόγησε τὸν Χριστὸ καὶ ἀποκεφαλίστηκε ἐπὶ τόπου.

Οἱ Ἅγιοι 15.000 Μάρτυρες οἱ ἐν Πισιδίᾳ

Ὅλοι μαρτύρησαν διὰ ξίφους.

Οἱ Ἁγίες πολλὲς Μάρτυρες Γυναῖκες

Ὅλες μαρτύρησαν διὰ ξίφους.

Ὁ Ἅγιος Ἀθηνογένης

Ἀναφέρεται μόνο στὸν Συναξαριστὴ τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου, ὅτι μαρτύρησε διὰ πυρός. Μᾶλλον συγχέεται μὲ αὐτὸν ποὺ ἀναφέραμε στὴν ἀρχή, δηλαδὴ τὸν Ἅγιο Ἀθηνογένη ἐπίσκοπο Πηδαχθόης.

Μνήμη Δ´ Οἰκουμενικῆς Συνόδου ἐν Χαλκηδόνι (451) καὶ τῶν 630 Πατέρων αὐτῆς

Ἡ μνήμη της κάθε 2η Κυριακή του Ἰουλίου.

Οἱ Ἅγιοι Ἀναστάσιος καὶ Εὐξίθιος (ἢ Εὐδόξιος) Ἐπίσκοπος Θεσσαλονίκης

Ὁ Ἀναστάσιος ὑπῆρξε ἐπίσκοπος Θεσσαλονίκης τὸ 434. Παπικὸς Βικάριος, ποὺ διαδέχτηκε τὸν Ροῦφο. Ἦταν ἕνας ἀπὸ τοὺς Πατέρες τῆς Δ´ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ποὺ ὅμως δὲν παρακολούθησε αὐτοπροσώπως, ἀλλὰ μὲ ἀντιπρόσωπο. Στὸ πρῶτο μέρος τῆς Συνόδου ἀντιπρόσωπός του ἦταν ὁ Κυντίλλος, ἐπίσκοπος Ἡράκλειας καὶ στὸ τρίτο ὁ πρεσβύτερος Ἀνδρέας. Πιστεύεται ὅτι πέθανε τὸ 451 καὶ τὸν διαδέχτηκε ὁ Εὐξίθιος, ποὺ καὶ αὐτὸς ὑπῆρξε ἕνας ἀπὸ τοὺς πατέρες τῆς Δ´ Οἰκουμενικῆς Συνόδου.