16 Μαΐου

• Ὁ Ὅσιος Θεόδωρος ὁ ἡγιασμένος
• Ὁ Ἅγιος Ἀλέξανδρος, Ἀρχιεπίσκοπος Ἱεροσολύμων
• Οἱ Ἅγιοι Αὐδᾶς, Αὐδηισοῦς ὁ ἐπίσκοπος καὶ οἱ μαζὶ μ᾿ αὐτοὺς 16 Πρεσβύτεροι, 9 Διάκονοι, 5 (κατ᾿ ἄλλους 6) Μοναχοὶ καὶ 7 Παρθένες
• Οἱ Ἅγιοι Ἰσαάκιος, Συμεὼν καὶ Βαχθισόης
• Οἱ Ἅγιοι Ἀββᾶδες τῆς Μονῆς Ἁγίου Σάββα
• Ὁ Ἅγιος Παπυλίνος
• Ὁ Ἅγιος Πέτρος ὁ ἐν Βλαχέρναις
• Ὁ Ἅγιος Νικόλαος Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως
• Μνήμη τῆς Ἁγίας Εὐφημίας
• Ὁ Ὅσιος Νεάδιος ὁ Θαυματουργός
• Ὁ Ἅγιος Νικόλαος ἀπὸ τὸ Μέτσοβο
• Ὁ Ὅσιος Ἐφραίμ Περεκόμης Νοβογορδίας

Ὁ Ὅσιος Θεόδωρος ὁ ἡγιασμένος

Τὰ πλούτη τῶν γονέων του δὲ στάθηκαν ἱκανὰ νὰ ἐμποδίσουν τὸν ἱερὸ πόθο τοῦ Θεοδώρου νὰ γίνει μαθητὴς τοῦ μεγάλου ἀθλητῆ τῆς ἐρήμου Παχωμίου. Ἂν καὶ νεαρὸς στὴν ἡλικία, εἶχε ἀξιοθαύμαστη ἐγκράτεια καὶ φρόνηση, ὥστε ὁ Παχώμιος νὰ τὸν ἔχει σὲ μεγάλη ὑπόληψη. Ἐκεῖνο, ὅμως, ποὺ διέκρινε κανεὶς ἰδιαίτερα στὸ Θεόδωρο, ἦταν οἱ πολλές του γνώσεις στὰ ἱερὰ γράμματα. Ἦταν δεινὸς μελετητὴς τῆς Ἁγίας Γραφῆς, καθὼς καὶ παλαιοτέρων συγγραμμάτων σοφῶν Πατέρων. Ὁ Παχώμιος, βλέποντας τὴν ἱκανότητα τοῦ Θεοδώρου, ὅτι ἦταν «δυνατὸς ἐν ταῖς γραφαῖς», δηλαδή, δυνατὸς στὴ γνώση καὶ τὴν ἑρμηνεία τῶν Γραφῶν, ὅρισε νὰ διδάσκει τοὺς ὑπόλοιπους ἀδελφοὺς τοῦ μοναστηριοῦ. Στὴν ἀρχὴ μερικοὶ ἀπὸ αὐτοὺς ἀντέδρασαν, διότι δὲν ἤθελαν νὰ τοὺς μορφώνει ἕνα παιδί, ὅπως χαρακτηριστικὰ ἔλεγαν. Ἡ ἱκανότητα, ὅμως, τοῦ Θεοδώρου, θεμελιωμένη σὲ ταπεινὸ φρόνημα, κατάφερε νὰ πείσει ὅλη τὴν ἀδελφότητα νὰ τὸν ἀκούει πρόθυμα. Μάλιστα, μετὰ ἀπὸ χρόνια, ὁμόφωνα τὸν ἐξέλεξαν ἡγούμενο τῆς Μονῆς, καὶ πάντα τοὺς ὑπενθύμιζε τὸ θεόπνευστο λόγο τῆς Ἁγίας Γραφῆς, «ταῖς ἔντολας αὐτοῦ μελέτα διὰ παντός. Καὶ ἡ ἐπιθυμία τῆς σοφίας σου δοθήσεταί σοι». Δηλαδή, τὶς ἐντολὲς τοῦ Κυρίου νὰ μελετᾷς πάντοτε καὶ ἡ σοφία ποὺ ἐπιθυμεῖς, θὰ σοῦ δοθεῖ. Τὸ Μάϊο τοῦ 360 πέθανε, καὶ δίκαια τοῦ δόθηκε ὁ τιμητικὸς τίτλος τοῦ ἡγιασμένου.

Ὁ Ἅγιος Ἀλέξανδρος Ἀρχιεπίσκοπος Ἱεροσολύμων

Βλέπε βιογραφία του 12 Δεκεμβρίου.

Οἱ Ἅγιοι Αὐδᾶς, Αὐδηισοῦς ὁ ἐπίσκοπος καὶ οἱ μαζὶ μ᾿ αὐτοὺς 16 Πρεσβύτεροι, 9 Διάκονοι, 5 (κατ᾿ ἄλλους 6) Μοναχοὶ καὶ 7 Παρθένες

Ἦταν χριστιανοὶ τῆς Ἐκκλησίας στὴν Περσία. Ὁ Αὐδηισοῦς ἐπισκόπευσε στὴν πόλη Βηθχασχὰρ καὶ καταγγέλθηκε ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν ἀνεψιό του, ὅτι αὐτὸς καὶ ὁ Αὐδᾶς, καθὼς καὶ ἄλλοι 38 χριστιανοί, διέβαλαν τὸ Περσικὸ θρήσκευμα, προκειμένου νὰ προσηλυτίζουν πρὸς τὸν Ἰησοῦ Χριστό. Ἀνακρινόμενοι αὐτοὶ δὲν ἀρνήθηκαν ὅτι διδάσκουν τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ καὶ τὸ θεωροῦσαν μάλιστα καθῆκον τους νὰ ἀποσποῦν ἀνθρώπους ἀπὸ τὰ δίχτυα τῆς πλάνης με τὸν θεμιτὸ τρόπο τῆς διδασκαλίας. Τότε ὁ Ἀρσήθ, ὁ ἀδελφὸς τοῦ βασιλιᾶ, διέταξε καὶ τοὺς ἔδεσαν μὲ σχοινιὰ σφιχτά, τόσο, ὥστε νὰ σπάζουν τὰ κόκκαλά τους. Αὐτὸ συνεχίστηκε γιὰ ἑπτὰ ἡμέρες. Τότε ὁ Ἀρσὴθ νόμισε ὅτι τὰ θάῤῥος τους θὰ εἶχε πέσει καὶ τοὺς προσκάλεσε νὰ φάγουν εἰδωλόθυτα. Ἐκεῖνοι ἀρνήθηκαν καὶ ἐνισχύθηκαν μάλιστα περισσότερο, ὅταν στὴ συντροφιά τους προστέθηκε καὶ ὁ γενναῖος ἀθλητὴς τοῦ Χριστοῦ Αὐδᾶς, ποὺ εἶχε συλληφθεῖ ἐκείνη τὴν στιγμή. Τότε διατάχθηκε ὁ ἀποκεφαλισμός τους καὶ ἔτσι ὅλοι ἔλαβαν τὸ ἀμάραντο στεφάνι τῆς αἰώνιας δόξας.

Οἱ Ἅγιοι Ἰσαάκιος, Συμεὼν καὶ Βαχθισόης

Σύμφωνα μὲ ὁρισμένες πληροφορίες, ἦταν Πέρσες χριστιανοί. Ὁμολόγησαν τὸν Χριστὸ ἐπὶ βασιλέως τῶν Περσῶν Σαβωρίου καὶ τοὺς ἔκαψαν ζωντανούς.

Οἱ Ἅγιοι Ἀββᾶδες τῆς Μονῆς Ἁγίου Σάββα

Βλέπε βιογραφία τους στὶς 20 Μαρτίου.

Ὁ Ἅγιος Παπυλίνος

Μαρτύρησε διὰ ξίφους.

Ὁ Ἅγιος Πέτρος ὁ ἐν Βλαχέρναις

Μαρτύρησε ἀφοῦ τὸν μαστίγωσαν μὲ μαστίγιο ἀπὸ νεῦρα βοδιῶν μέχρι θανάτου.

Ὁ Ἅγιος Νικόλαος Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως

Καταγόταν ἀπὸ οἰκογένεια τῆς Κάτω Ἰταλίας, ἔλαβε τὸ ἀξίωμα τοῦ συγκλητικοῦ καὶ ἔκανε μυστικοσύμβουλος τοῦ (ἐξ ἀποῤῥήτων) Λέοντα τοῦ ΣΤ´. Κατόπιν ἔγινε μοναχός, καὶ Πατριάρχης χειροτονήθηκε τὴν Κυριακὴ τῆς «Ὀρθοδοξίας τοῦ ἔτους 895. Διαδέχτηκε τὸν Ἀντώνιο τὸν Β´, ποὺ εἶχε πεθάνει. Ἡ πρώτη πατριαρχία τοῦ Νικολάου τοῦ Α´, ποὺ ἐπονομάσθηκε καὶ Μυστικός, εἶχε διάρκεια μέχρι τὸ 906. Ἡ αἰτία τῆς πτώσης του, δείχνει τὴν εὐσεβῆ καὶ ἀληθινὰ ἐπισκοπικὴ θέλησή του. Ὁ βασιλιὰς Λέων ὁ Σοφός, εἶχε κάνει, παρὰ τὴν ἀπαγόρευση τοῦ Πατριάρχη, τέταρτο γάμο. Ὁ Νικόλαος, ὄχι μόνο δὲν ἀναγνώρισε τὸ γάμο τοῦ βασιλιᾶ, ἀλλὰ καθήρεσε τὸν ἱερέα Θωμᾶ ποὺ τέλεσε τὸ γάμο καὶ ἀφώρισε τὸν βασιλιᾶ. Ὁ Λέων γιὰ νὰ ἐκδικηθεῖ τὸν Νικόλαο, κατάφερε καὶ τὸν ἔριξε ἀπὸ τὸν πατριαρχικὸ θρόνο, καὶ διάδοχό του ὥρισε τὸν Εὐθύμιο τὸν Α´. Δημιουργήθηκε ὅμως, μέγας σάλος στὴν Ἐκκλησία τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Καὶ τὸ 911, ὁ ἀδελφὸς τοῦ Λέοντα, Ἀλέξανδρος, κατέβασε ἀπὸ τὸ θρόνο τὸν Εὐθύμιο καὶ ἀνέβασε πάλι τὸν Νικόλαο· ποὺ τὸ 913, μαζὶ μὲ ἄλλους τέσσερις, ἀνέλαβε ἐπίτροπος τοῦ ἀνηλίκου βασιλιᾶ Κωνσταντίνου Ζ´ Πορφυρογεννήτου. Ἐπὶ τῆς πατριαρχίας του, ἐμποδίστηκε ὁριστικὰ ὁ τέταρτος γάμος, καί, λέγεται, ὅτι ἔγινε ἡ πρώτη διάταξη τοῦ Μηνολογίου τῶν ἁγίων τῆς Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ τὸν Συμεὼν τὸν μεταφραστή. Πέθανε τὸν Μάιο τοῦ 925.

Μνήμη τῆς Ἁγίας Εὐφημίας

Πλησίον τοῦ Νεωρίου λιμένος εἰς τὴν Ἁγίαν Δύναμιν.

Ὁ Ὅσιος Νεάδιος ὁ Θαυματουργός

Τὸν Ὅσιο αὐτὸ δὲν τὸν ἀναφέρει ὁ ἅγιος Νικόδημος στὸν Συναξαριστή του. Σῴζεται ὅμως πλήρης Ἀκολουθία τοῦ ὁσίου αὐτοῦ στὸν Παρισινὸ Κώδικα 1575 φ. 846, ποίημα Ἰωσὴφ τοῦ Ὑμνογράφου. Ἀπὸ τὴν Ἀκολουθία του λοιπὸν μαθαίνουμε ὅτι ὁ Νεάδιος ἦταν ἐπίσκοπος (ἄγνωστο ποῦ) καὶ ὑπῆρξε ἄνθρωπος πρᾶος, ἄκακος, μαχητὴς κατὰ τῶν αἱρετικῶν καὶ ὑπηρέτης τῶν πασχόντων. Ἀπὸ τὸν Θεό, λόγω τῶν μεγάλων του ἀρετῶν, τοῦ εἶχε δοθεῖ τὸ χάρισμα τῆς θαυματουργίας καὶ ἔτσι, μ᾿ ὅλα αὐτά, ἔγινε στῦλος τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ παράδειγμα πίστεως.

Ὁ Ἅγιος Νικόλαος ἀπὸ τὸ Μέτσοβο

Βλέπε βιογραφία του στὶς 17 Μαΐου.

Ὁ Ὅσιος Ἐφραίμ Περεκόμης Νοβογορδίας

Ὁ Θαυματουργὸς (Ῥῶσος).