28 Ἀπριλίου

Ἐπετειολόγιον

28-4-1821

Ὁ Κολοκοτρώνης ἀνακηρύσσεται Ἀρχιστράτηγος τῆς Ἐπαρχίας Καρύταινας Πελοποννήσου.

28-4-1897

Ἀνάκληση τοῦ Ἑλληνικοῦ Στρατοῦ ἀπό τήν Κρήτη.

Ἁγιολόγιον

Οἱ Ἅγιοι Ἐννέα Μάρτυρες, ποὺ μαρτύρησαν στὴν Κύζικο Θεογνίς, Ῥοῦφος, Ἀντίπατρος, Θεόστιχος, Ἀρτεμᾶς, Μάγνος, Θεόδουλος (κατ᾿ ἄλλους Θεόδοτος), Θαυμάσιος καὶ Φιλήμονας

ΟΙ Ἅγιοι αὐτοὶ μάρτυρες τοῦ Χριστοῦ καταγόταν ἀπὸ διάφορους τόπους. Συνελήφθησαν τὴν ἐποχὴ τῶν διωγμῶν στὴν Κύζικο. Ἡ στάση τους ἀπέναντι στὸν ἄρχοντα ποὺ τοὺς ἀνέκρινε γιὰ τὴν πίστη τους ἦταν καταπληκτική. Τὸ θάῤῥος, ἡ ψυχραιμία καὶ ἡ δυναμικότητα τῶν ἀπαντήσεών τους, καθὼς καὶ ὁ ἐξευτελισμὸς τῶν εἰδώλων μὲ τὰ λόγια τους, καταντρόπιασαν τὸν ἄρχοντα, ποὺ μὲ μῖσος τοὺς ἔριξε στὴν πιὸ σκοτεινὴ φυλακή. Ἐκεῖ οἱ ἐννέα γιοί, χωρὶς ψωμὶ καὶ νερό, ἀλλὰ μὲ συμπροσευχὴ καὶ ὕμνους πρὸς τὸ Θεὸ τῶν πάντων, ἔπαιρναν θάῤῥος νὰ συνεχίσουν τὸν ἀγῶνα τους. Ὅταν ὁ ἄρχοντας τοὺς ἔβγαλε ἀπὸ τὴν φυλακὴ καὶ τοὺς ῥώτησε ἂν ἐπιμένουν νὰ πιστεύουν στὸ Χριστό, αὐτοὶ ἐπανέλαβαν αὐτὰ ποὺ τοῦ εἶχαν πεῖ καὶ πρῶτα. Τότε ἀμέσως διατάχθηκε νὰ τοὺς ἀποκεφαλίσουν. Ἔτσι, ὅλοι μαζὶ πρόσφεραν τοὺς ἑαυτοὺς τοὺς «θυσίαν δεκτήν, εὐάρεστον τῷ Θεῷ», δηλαδή, θυσία ποὺ δέχεται καὶ εὐχαριστεῖται σ᾿ αὐτὴ ὁ Θεός.

Διήγηση θαύματος ποὺ ἔγινε στὴν Καρθαγένη τῆς Ἀφρικῆς

Πρόκειται γιὰ στρατιωτικὸ (565) ποὺ μοίχευσε μὲ τὴν γυναῖκα τοῦ κηπουροῦ του. Στὴ συνέχεια ἀῤῥώστησε βαριὰ καὶ πέθανε. Μετὰ τρεῖς ἡμέρες ὅμως, ἄρχισε νὰ φωνάζει ἀπὸ τὸν τάφο του «ἐλεῆστε με». Ὁπότε οἱ ἐκεῖ παρευρισκόμενοι ἄνοιξαν τὸν τάφο του καὶ τὸν βρῆκαν ζωντανό, ἀλλὰ δὲν μποροῦσε νὰ μιλήσει. Μετὰ τρεῖς ἡμέρες συνῆλθε καὶ διηγήθηκε ὅσα τοῦ συνέβησαν, ὅταν ἡ ψυχή του βγῆκε ἀπὸ τὸ σῶμα καὶ πὼς γιὰ νὰ μετανοήσει γιὰ τὸ μεγάλο του ἁμάρτημα, τοῦ ἔκαναν τὴν χάρη νὰ παραλάβει τὸ σῶμα του. Αὐτὰ ἀφοῦ διηγήθηκε ὁ στρατιωτικὸς αὐτός, πρὸς ἔκπληξη ὅλων, ἔζησε 40 ἡμέρες με νηστεία καὶ προσευχή, καὶ μὲ μετάνοια αὐτὴ τὴν φορά, ἀπεβίωσε πάλι.

Ὁ Ὅσιος Μέμνων ὁ θαυματουργός

Ἡ θεία χάρη ἀντάμειψε τὴν ἀρετή του καὶ τὸν ἀξίωσε νὰ θαυματουργεῖ. Συνέβη κάποτε νὰ κατακλύσουν τοὺς ἀγροὺς τῶν χωρικῶν σμήνη ἀκρίδων. Αὐτοὶ χωρὶς νὰ μποροῦν νὰ κάνουν τίποτα, κλαίγοντας ἔβλεπαν τὴν καταστρεπτικὴ αὐτὴ μάστιγα. Ὁ Ὅσιος Μέμνων λυπήθηκε τοὺς οἰκογενειάρχες ἐκείνους καὶ ἔνοιωσε τὴν ἀπόγνωσή τους. Προσευχήθηκε λοιπὸν θερμὰ στὸ Θεὸ καὶ πέτυχε τὴν ἀπαλλαγὴ τοῦ τόπου ἀπὸ τὰ ὀλέθρια σμήνη. Καὶ ὅσες φορὲς οἱ γεωργικοὶ πληθυσμοί της περιοχῆς του ἔπεφταν σὲ μεγάλη στενοχώρια, ὁ Μέμνων τοὺς πήγαινε βοήθεια ἀπὸ τὶς οἰκονομίες τοῦ μοναστηριοῦ, τοῦ ὁποίου ἀναδείχτηκε καὶ ἡγούμενος. Πήγαινε μάλιστα καὶ σ᾿ ἄλλες πόλεις ποὺ μάζευε συνδρομές, μὲ τὶς ὁποῖες συμπλήρωνε τὴν ἀνακούφιση τῶν πασχόντων. Κατὰ τὸ θάνατό του, ἄνδρες, γυναῖκες καὶ παιδιά, ἔτρεξαν καὶ συνόδευσαν τὴν κηδεία του, μὲ τὰ θερμότερα δάκρυα καὶ τὶς ἐγκαρδιότερες εὐχές.

Ὁ Ὅσιος Αὐξίβιος

Ἀπεβίωσε εἰρηνικά.

Ὁ Ὅσιος Κύριλλος Ἐπίσκοπος Ῥῶσος (†1120)

Ὁ Ἅγιος Ἀρσένιος μάρτυρας

Ὁ Ὅσιος Ἀγάθων