1 Ἀπριλίου

Ἐπετειολόγιον

1-4-1821

Ὁ τουρκικός ὄχλος τῆς Κωνσταντινουπόλεως λεηλατεῖ καί πυρπολεῖ τήν ἑλληνική ἐκκλησία τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς.

1-4-1822

Ἀποφασίζεται μέ νόμο ἡ σύσταση τακτικοῦ Στρατοῦ.

1-4-1854

Κηρύσσεται ἡ ἔναρξη τῆς Ἐπαναστάσεως στή Χαλκιδική.

1-4-1955

Ἀρχίζει ὁ Ἔνοπλος Ἀπελευθερωτικός Ἀγώνας τῆς Ε.Ο.Κ.Α.

Συναξαριστής:

Ἁγιολόγιον

Ἡ Ὁσία Μαρία ἡ Αἰγύπτια

«Οὐ γὰρ ἦλθον καλέσαι δικαίους, ἀλλὰ ἁμαρτωλοὺς εἰς μετάνοιαν». Δὲν ἦλθα νὰ καλέσω αὐτοὺς ποὺ νομίζουν τοὺς ἑαυτούς τους δικαίους, ἀλλὰ ἦλθα νὰ καλέσω τοὺς ἁμαρτωλούς, γιὰ νὰ μετανοήσουν καὶ νὰ σωθοῦν. Ὁ λόγος αὐτὸς τοῦ Κυρίου μας βρίσκει πλήρη ἐφαρμογὴ στὴ ζωὴ τῆς Μαρίας τῆς Αἰγύπτιας, καὶ νὰ γιατί: ἡ Ὁσία Μαρία γεννήθηκε στὴν Αἴγυπτο τὸ 345 (κατὰ τὸν Μ.Ι. Γαλανό). Ἀπὸ νωρὶς ἀναπτύχθηκε ἡ ὡραιότητα τοῦ σώματός της, καὶ παρὰ τὶς συμβουλὲς γονέων καὶ ἱερέων, ἔπεσε στὴ διαφθορὰ τῆς ἁμαρτωλῆς ζωῆς γιὰ 17 ὁλόκληρα χρόνια. Ὅμως, ὁ πολυεύσπλαγχνος Κύριος ὄχι μόνο τὴν ἀνέχθηκε ὅλα αὐτὰ τὰ χρόνια της ἀσωτίας της, ἀλλὰ ἐνήργησε καὶ τὸ σχέδιο τῆς σωτηρίας της. Ὁδήγησε τὰ βήματά της στοὺς Ἁγίους Τόπους. Ἡ Μαρία προσπάθησε νὰ μπεῖ στὴν Ἐκκλησία, νὰ προσκυνήσει τὸν Τίμιο Σταυρό. Μάταια, ὅμως. Εἶχε «καρφωθεῖ» στὴν εἴσοδο καὶ δὲν μποροῦσε νὰ κάνει βῆμα μπροστά. Ἡ ἀλλαγὴ στὰ βάθη τῆς ψυχῆς της ἤδη εἶχε ἀρχίσει. Παρακάλεσε τὴν Παναγία νὰ τῆς ἐπιτρέψει νὰ μπεῖ νὰ προσκυνήσει καὶ ἡ ζωή της ἀπὸ ἐκεῖ καὶ ἐμπρὸς θὰ ἦταν σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τοῦ Υἱοῦ της. Ἔτσι καὶ ἔγινε. Ἡ Μαρία μὲ πόνο ψυχῆς καὶ δάκρυα στὰ μάτια μπῆκε καὶ προσκύνησε τὸν Τίμιο Σταυρό. Ἔπειτα, μὲ θεία νεύση πῆγε στὴν ἔρημο τοῦ Ἰορδάνη, ὅπου ἐξομολογήθηκε, κοινώνησε τὸ Σῶμα τοῦ Κυρίου ἀπὸ τὸν ἀσκητὴ Ζωσιμᾶ (4 Ἀπριλίου) καὶ ἀσκήτεψε ἐκεῖ 50 ὁλόκληρα χρόνια, μὲ αὐστηρὴ νηστεία καὶ προσευχή. Ἔκαψε, ἔτσι, τὸ ἁμαρτωλὸ παρελθόν της καὶ συγχρόνως ἔγινε μεγάλο παράδειγμα μετανοίας. Μετὰ τὴν συνάντηση ποὺ εἶχε μὲ τὸν ἀσκητὴ Ζωσιμᾶ καὶ ὕστερα ἀπὸ ἕνα χρόνο, ὁ ἴδιος ἀσκητὴς ἐπανῆλθε γιὰ νὰ τὴν συναντήσει. Ἀλλὰ τὴν βρῆκε πεθαμένη καὶ τὴν ἔθαψε ἐκεῖ, στὰ μέρη ποὺ ἀσκήτευσε ἡ Ἁγία.

Ὁ Ὅσιος Μακάριος ὁ ὁμολογητὴς ἡγούμενος ἱερᾶς Μονῆς Πελεκητῆς

Ἔζησε στὰ τέλη τοῦ 8ου καὶ τὶς ἀρχὲς τοῦ 9ου αἰῶνα μ.Χ. Γεννήθηκε στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ ὀνομαζόταν Χριστοφόρος. Μικρὸς ἀκόμα, ἔχασε τὸν πατέρα καὶ τὴν μητέρα του. Τὸν ἀνέθρεψε ἕνας θεῖος του, μὲ πολλὴ ἐπιμέλεια καὶ στοργή. Ἡ προκοπή του στὰ γράμματα ὑπῆρξε θαυμάσια, καὶ ἡ ζωή του ἦταν γεμάτη σωφροσύνη καὶ χρηστότητα, ὑπόδειγμα σὲ πολλοὺς συνομηλίκους του. Ὅταν ὡρίμασε στὴν ἡλικία, ἔφυγε ἀπὸ τὴν Κωνσταντινούπολη καὶ πῆγε στὸ μοναστήρι τῆς Πελεκητῆς, ποὺ βρίσκεται στὴν Τρίγλεια τῆς Προῦσας. Ἐκεῖ ἔγινε μοναχὸς καὶ μετονομάστηκε Μακάριος. Ἡ παιδεία του, καὶ οἱ ὑπέροχες προσωπικὲς καὶ διοικητικὲς ἀρετές του, δὲν ἄργησαν νὰ τὸν ἀναδείξουν ἡγούμενο τῆς Μονῆς, μετὰ ἀπὸ θερμὴ παράκληση τῶν μοναχῶν. Ὁ δὲ Πατριάρχης Ταράσιος, ὅταν ἄκουσε ὅτι ὁ Μακάριος θεράπευε μὲ τὴν προσευχή του ἀσθενεῖς, τὸν προσκάλεσε στὴν Κωνσταντινούπολη, ὅπου θεράπευσε ἕνα πατρίκιο, τὸν Παῦλο. Ἐκτιμῶντας τὴν προσωπικότητα τοῦ Μακαρίου ὁ Ταράσιος, τὸν χειροτόνησε ὁ ἴδιος Ἱερέα. Ἀργότερα, ἐπὶ αὐτοκρατόρων Λέοντος τοῦ Ἀρμενίου καὶ Μιχαὴλ τοῦ Τραυλοῦ, φυλακίστηκε καὶ ἐξορίστηκε ποικιλοτρόπως. Τελικὰ πέθανε ἐξορισμένος στὸ νησὶ Ἀφουσία, ὑπέρμαχος τοῦ ὀρθοῦ δόγματος τῆς Ἐκκλησίας.

Οἱ Ἅγιοι Γερόντιος καὶ Βασιλείδης

(ἢ κατ᾿ ἄλλους Βασιλειάδης). Μαρτύρησαν διὰ ξίφους.

Ὁ Δίκαιος Ἄχαζ

Ἀπεβίωσε εἰρηνικά.

Ὁ Ἅγιος Πολυνίκης

Ἡ μνήμη του ἀναφέρεται ἐπιγραμματικὰ στὸ «Μικρὸν Εὐχολόγιον ἢ Ἁγιασματάριον», ἔκδοση Ἀποστολικῆς Διακονίας 1956, χωρὶς ἄλλες πληροφορίες. Πουθενὰ ἀλλοῦ δὲν ἀναφέρεται ἡ μνήμη του.

Ὁ Ὅσιος Εὐθύμιος Σαυζδαλίας

Ὁ θαυματουργός, Ῥῶσος.

Ὁ Ἅγιος Μιχαὴλ ὁ νεομάρτυς, ὁ Ῥῶσος

Διὰ Χριστὸν σαλός.

Οἱ Ἅγιοι Ἀλέξανδρος, Διονύσιος, Ἰνγενιανή. Πάκερος (ἢ Πάνταινος), Παρθένιος καὶ Σατουρνῖνος

Μαρτύρησαν στὴ Θεσσαλονίκη, πιθανότατα κατὰ τοὺς πρώτους χριστιανικοὺς χρόνους.