Ἐπετειολόγιον
26-9-1687
Κατά τήν πολιορκία τῆς Ἀκροπόλεως ἀπό τούς Βενετούς, βόμβα τους πέφτει στόν Παρθενώνα μέ ἀποτέλεσμα νά ἐκραγεῖ τουρκική πυριτιδαποθήκη καί νά προκληθοῦν μεγάλες καταστροφές. Τό μνημεῖο πού ἄντεξε στή φθορά τοῦ χρόνου καταστρέφεται ἀπό τούς ἐκπροσώπους τῆς πολιτισμένης Δύσεως.
26-9-1821
Παραδίνεται στούς Ἕλληνες ἡ τουρκική φρουρά τῆς Μεγάλης Τάπιας τῆς Τριπολιτσᾶς.
26-9-1916
Ὁριστική διαίρεση τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους. Ἀποτελεῖται ἀπό τό κράτος τῶν Ἀθηνῶν ὑπό τόν βασιλέα Κωνσταντίνο καί τό κράτος τῆς Θεσσαλονίκης ὑπό τόν Ἐλευθέριο Βενιζέλο. (Τό συμπλήρωσα, διότι πολλοί δέν γνωρίζουν τόν καμβά τῆς ἱστορίας).
26-9-1944
Τό «Σύμφωνο τῆς Καζέρτας». Περισσότερα στοιχεῖα.
Ἁγιολόγιον
- Ἡ Μετάστασις τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου
- Οἱ Ἁγίες Πέντε Παρθένες καὶ Μονάστριες Θέκλα, Μαριαμνή, Μάρθα, Μαρία καὶ Ἐνναθᾶ
- Ἡ Ἁγία Χήρα
- Ὁ Δίκαιος Γεδεών
- Ἀνακομιδὴ τῆς Τιμίας Κάρας τοῦ πρωτοκλήτου Ἀποστόλου Ἀνδρέου
Ἡ Μετάστασις τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου
Ἀρκετοὶ εἶχαν τὴν ἄποψη ὅτι ὁ Ἰωάννης δὲν πέθανε, ἀλλὰ μετατέθηκε στὴν ἄλλη ζωή, ὅπως ὁ Ἐνὼχ καὶ ὁ Ἠλίας. Ἀφορμὴ γι᾿ αὐτὴν τὴν ἄποψη ἔδωσε τὸ γνωστὸ εὐαγγελικὸ χωρίο (Ἰω. κα´ 22). Ὅμως, ὁ ἀμέσως ἑπόμενος στίχος κα´ 23 διευκρινίζει τὰ πράγματα. Ἡ παράδοση ποὺ ἀσπάσθηκε ἡ Ἐκκλησία μας εἶναι ἡ ἑξῆς: Ὁ Ἰωάννης σὲ βαθειὰ γεράματα πέθανε στὴν Ἔφεσο καὶ τάφηκε ἔξω ἀπ᾿ αὐτή. Ἀλλὰ μετὰ ἀπὸ μερικὲς ἡμέρες, ὅταν οἱ μαθητές του ἐπισκέφθηκαν τὸν τάφο, βρῆκαν αὐτὸν κενό. Ἡ Ἐκκλησία μας, λοιπόν, δέχεται ὅτι στὸν ἀγαπημένο μαθητὴ τοῦ Κυρίου συνέβη ὅ,τι καὶ μὲ τὴν Παναγία μητέρα Του. Δηλαδή, ὁ Ἰωάννης ναὶ μὲν πέθανε καὶ ἐτάφη, ἀλλὰ μετὰ τρεῖς ἡμέρες ἀναστήθηκε καὶ μετέστη στὴν αἰώνια ζωή, γιὰ τὴν ὁποία ὁ ἴδιος, νὰ τί λέει σχετικά: «Ὁ ἔχων τὸν υἱὸν ἔχει τὴ ζωήν, ὁ μὴ ἔχων τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ τὴ ζωὴν οὐκ ἔχει». Ἐκεῖνος, δηλαδή, ποὺ εἶναι ἑνωμένος μέσῳ τῆς πίστης μὲ τὸ Χριστὸ καὶ τὸν ἔχει δικό του, ἔχει τὴν ἀληθινὴ καὶ αἰώνια ζωή. Ἐκεῖνος, ὅμως, ποὺ δὲν ἔχει τὸν Υἱὸ τοῦ Θεοῦ, νὰ ἔχει ὑπ᾿ ὄψιν του πὼς δὲν ἔχει καὶ τὴν ἀληθινὴ καὶ αἰώνια ζωή.
Οἱ Ἁγίες Πέντε Παρθένες καὶ Μονάστριες Θέκλα, Μαριαμνή, Μάρθα, Μαρία καὶ Ἐνναθᾶ
Θανατώθηκαν ἀπὸ τὸν φιλάργυρο πνευματικό τους πατέρα Παῦλο. Εἶναι οἱ ἴδιες μὲ αὐτὲς τῆς 9ης Ἰουνίου.
Μαρτύρησε, ἀφοῦ θανατώθηκε μὲ μαχαῖρι.
Εἶναι γνωστὸς στὴν ἐκκλησιαστικὴ ὑμνογραφία, ποὺ παρομοιάζει τὸν Χριστὸ (τὴ γέννηση τοῦ Χριστοῦ) σὰν δροσιὰ «ἐν τῷ πόκῳ», δηλαδὴ στὸ ἀκατέργαστο πρόβειο μαλλί.
Ἀνακομιδὴ τῆς Τιμίας Κάρας τοῦ πρωτοκλήτου Ἀποστόλου Ἀνδρέου
Ἀπὸ τῆς Ρώμης εἰς τὴν πόλιν τοῦ μαρτυρίου αὐτοῦ, τὰς Πάτρας (26/9/1964).