Ἐπετειολόγιον
21-9-480 π.Χ.
Ὁ στρατηγός τοῦ Ξέρξη, Μαρδόνιος, καταλαμβάνει τήν Ἀθήνα, πού εἶχε ἐκκενωθεῖ ἀπό τούς κατοίκους της καί πυρπολεῖ τήν πόλη καί τήν Ἀκρόπολη.
21-9-1944
Ὕστερα ἀπό σκληρή μάχη μέ τούς Γερμανούς, ἡ III Ἑλληνική Ὀρεινή Ταξιαρχία (Ε.Ο.Τ.) καταλαμβάνει στίς 09.00 τήν πόλη Ρίμινι τῆς Ἰταλίας.
Ἁγιολόγιον
- Ὁ Ἅγιος Κοδρᾶτος ὁ Ἀπόστολος «ὁ ἐν Μαγνησίᾳ»
- Ὁ Προφήτης Ἰωνᾶς
- Ὁ Ὅσιος Ἰωνᾶς ὁ Σαβαΐτης
- Ὁ Ἅγιος Εὐσέβιος
- Οἱ Ἅγιοι Εὐσέβιος, Νέσταβος καὶ Ζήνων τὰ ἀδέλφια Νέστωρ καὶ Βούσιρις
- Ὁ Ὅσιος Ἰσαάκιος (ἢ Ἄκακιος) ἐπίσκοπος Κύπρου
- Ὁ Ἅγιος Πρίσκος
- Οἱ Ἅγιοι ἕξι Μάρτυρες
- Ἡ Ἁγία Βάσσα
- Ὁ Ἅγιος Δημήτριος Μητροπολίτης Ροστοβίας (Ρῶσος)
- Ἀπόδοσις τῆς ἑορτῆς τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ
Ὁ Ἅγιος Κοδρᾶτος ὁ Ἀπόστολος «ὁ ἐν Μαγνησίᾳ»
Τὰ θεόπνευστα λόγια τοῦ Ἀποστόλου τοῦ Θεοῦ, Πέτρου, συμβουλεύουν: «Ἕτοιμοι ἀεὶ πρὸς ἀπολογίαν παντὶ τῷ αἰτοῦντι ὑμᾶς λόγον περὶ τῆς ἐν ὑμῖν ἐλπίδος μετὰ πραΰτητος καὶ φόβου», ποὺ σημαίνει, νὰ εἶστε πάντοτε ἕτοιμοι γιὰ νὰ ἀπολογηθεῖτε καὶ νὰ ὑπερασπίσετε τὴν ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου στὸν καθένα ποὺ σᾶς ζητᾷ λόγο καὶ ἀπόδειξη γι᾿ αὐτὰ ποὺ ἐλπίζετε νὰ ἀπολαύσετε στὸ μέλλον, καὶ γιὰ τὰ ὁποῖα μας περιγελοῦν oι ἄπιστοι. Νὰ ἀπολογηθεῖτε ὅμως, χωρὶς ἐξάψεις καὶ φανατισμό, ἀλλὰ μὲ πραότητα καὶ μὲ φόβο Θεοῦ. Ἕνας τέτοιος μέγας ἀπολογητὴς ἦταν καὶ ὁ ἀπόστολος Κοδράτος. Ἄνδρας σεμνός, σοφός, πολυμαθέστατος καὶ μὲ ἄριστη διαλεκτικὴ ἱκανότητα. Ἔγινε ἐπίσκοπος Ἀθηνῶν, στὴν πόλη ποὺ ἀνθοῦσαν ἀκόμα oι διάφορες φιλοσοφικὲς σχολὲς καὶ χρειαζόταν ἐπίσκοπός με μεγάλη ἀπολογητικὴ ἱκανότητα. Ὁ Κοδρατος ἔχοντας αὐτὰ τὰ προσόντα, ἐργάστηκε μὲ ζῆλο, προσευχὴ καὶ πραότητα. Ἔτσι κατάφερε νὰ φωτίσει σὲ πολλοὺς τὸ δρόμο τῆς Ἀλήθειας καὶ νὰ φιμώσει τοὺς φιλοσοφοῦντες. Αὐτοί, μὴ μπορώντας νὰ τὸν ἀντιμετωπίσουν μὲ λόγια, τὸν ἔδιωξαν μὲ τὴν βία ἀπὸ τὴν Ἀθήνα. Τὸ φρόνημα, ὅμως, τοῦ Κοδράτου δὲν κάμφθηκε. Πῆγε στὴ Μαγνησία τῆς Μ. Ἀσίας, ὅπου μὲ παρρησία κήρυξε καὶ ἐκεῖ τὸ Εὐαγγέλιο. Ἔγραψε, μάλιστα, καὶ ἀπολογία γιὰ τὸ χριστιανισμὸ στὸν Ἀδριανό. Ἡ ἀπάντηση τοῦ Ἀδριανοῦ ἦταν νὰ τὸν φονεύσει. Ἔτσι ὁ μέγας ἀπολογητὴς πῆρε τὸ στεφάνι τοῦ μαρτυρίου.
Ἔζησε ἐπὶ τῶν βασιλέων Ἀμασίου καὶ Ἱεροβοάμ. «Ἦταν γιὸς τοῦ Ἄμαθι καὶ εἶχε πατρίδα τὴν Γεχθοφέρ, τῆς φυλῆς Ζαβουλῶν. Ὁ Ἰωνᾶς ἦταν αὐτός, ποὺ μὲ θεία νεύση ἐνθάρρυνε τὸν Ἱεροβοὰμ σὲ πόλεμο κατὰ τοῦ ἄρχοντα τῆς Συρίας, ποὺ κατέληξε σὲ νίκη τοῦ Ἰσραὴλ καὶ ἀποκατάσταση τῶν συνόρων του. Ὁ Ἰωνᾶς φέρεται στὴν Παλαιὰ Διαθήκη, πέμπτος μεταξὺ τῶν μικρῶν λεγόμενων προφητῶν. Βρίσκουμε δὲ γι᾿ αὐτὸν στὸ ὁμώνυμο βιβλίο, ποὺ κυρίως τὸν ἔκανε γνωστὸ λόγω τῆς ἱερῆς δραματικότητός του. Ὁ Κύριος τὸν εἶχε διατάξει νὰ πάει στὴ Νινευή, ἕδρα πλάνης μάταιων καλλωπισμῶν καὶ ὀργίων, γιὰ νὰ κηρύξει σ᾿ αὐτὴ καὶ νὰ προφητέψει τὴν καταστροφή της. Ὁ Ἰωνᾶς ὅμως, ἀποφάσισε νὰ λησμονήσει τὴν διαταγὴ τοῦ Θεοῦ, καὶ ἔκρινε καλὸ νὰ πάει σὲ μία ἄλλη πόλη στοὺς Θαρσεῖς. Ξεκίνησε λοιπὸν τὸ ταξίδι του μὲ πλοῖο, ἀλλὰ στ᾿ ἀνοιχτὰ ἔπιασε μεγάλη τρικυμία. Τότε ἔριξαν κλῆρο, γιὰ νὰ δοῦν ποιὸς εἶναι ὑπεύθυνος τοῦ κακοῦ ποὺ τοὺς βρῆκε. Καὶ ὁ κλῆρος ἔπεσε στὸν Ἰωνᾶ, ποὺ εἶχε παρακούσει τὴν διαταγὴ τοῦ Θεοῦ. Τότε τὸν ἔριξαν στὴ θάλασσα καὶ ἡ τρικυμία σταμάτησε. Ἀλλὰ καὶ τὸν Ἰωνᾶ, τὸν κατάπιε ἕνα μεγάλο κῆτος χωρὶς νὰ τὸν φάει καὶ μετὰ τρεῖς μέρες καὶ νύκτες τὸν ἔβγαλε στὴν ξηρὰ σῶο καὶ ἀβλαβῆ. Τότε ὁ Ἰωνᾶς πῆγε στὴ Νινευή, προφήτεψε ὅ,τι τοῦ εἶπε ὁ Θεὸς καὶ οἱ Νινευίτες μετάνιωσαν, νήστεψαν 40 μέρες καὶ ἔτσι ἡ πόλη τους σώθηκε ἀπ᾿ τὴν καταστροφή. Διότι ἡ μετάνοια φέρει τὴν ἀγαθότητα τοῦ Θεοῦ, πάνω ἀπὸ τὴν δικαιοσύνη Του. Ὁ Ἰωνᾶς πέθανε στὴ γῆ Σαραάρ, κοντὰ στὴ βελανιδιὰ τῆς Δεβόρας καὶ τάφηκε μέσα σὲ σπηλιά. Βέβαια ἄλλα γεγονότα τῆς ζωῆς του μαθαίνουμε στὴν Π.Δ.
Ἦταν Πρεσβύτερος τὸ ἔτος 829 μ.Χ. καὶ πατέρας τῶν Ὁσίων Ὁμολογητῶν Πατέρων Θεοδώρου (27 Δεκεμβρίου) καὶ Θεοφάνους (11 Ὀκτωβρίου) τῶν Γραπτῶν, τῶν ὁποίων τὰ πρόσωπα χαράκωσε ὁ εἰκονομάχος Θεόφιλος. Ὁ Ὅσιος λοιπὸν αὐτὸς Ἰωνᾶς, ἀφοῦ πῆγε στὴ Λαύρα τοῦ Ἁγίου Σάββα καὶ ἔγινε μοναχός, ἀπέκτησε ἄκρα εὐλάβεια πρὸς τὸν Θεὸ καὶ κατόρθωσε ὅλες τὶς χριστιανικὲς ἀρετές. Ἔτσι ἔφτασε σὲ βαθιὰ γεράματα καὶ ἀπεβίωσε εἰρηνικά.
Ὁ Ἅγιος αὐτὸς παρουσιάστηκε αὐθόρμητα στὸν ἄρχοντα τῆς Φοινίκης καὶ τοῦ ἔκανε δριμύτατη παρατήρηση γιὰ τὶς διώξεις του ἐναντίον τῶν χριστιανῶν. Ἐξοργισμένος ὁ ἄρχοντας, διέταξε νὰ τὸν γδάρουν καὶ νὰ τρίψουν τὶς πληγές του μὲ τρίχινα πανιά, ποὺ ἦταν ἀλειμμένα μὲ ἁλάτι. Ὁ Ἅγιος ὅμως, ἀντὶ νὰ ὑποφέρει, χαιρόταν σὰν νὰ μὴ ἔπασχε ὁ ἴδιος. Στὴν ἀπόγνωσή του ὁ ἄρχοντας τὸν ἀποκεφάλισε καὶ ἔτσι ὁ Εὐσέβιος ἔλαβε τὸ στεφάνι τοῦ μαρτυρίου.
Οἱ Ἅγιοι Εὐσέβιος, Νέσταβος καὶ Ζήνων τὰ ἀδέλφια Νέστωρ καὶ Βούσιρις
Οἱ τρεῖς πρῶτοι ἦταν ἀδέλφια μεταξύ τους καὶ ὅλοι ὑπῆρξαν στὰ χρόνια τοῦ βασιλιᾶ Ἰουλιανοῦ τοῦ Παραβάτη (360-363). Κατάγονταν δὲ ἀπὸ τὴν Γάζα. Ἐπειδὴ ἦταν χριστιανοί, συνελήφθηκαν ἀπὸ τοὺς εἰδωλολάτρες τῆς πόλης καὶ ὑποβλήθηκαν σὲ πολλὲς κακώσεις, συρόμενοι μέσα στοὺς δρόμους. Βασανίστηκαν σκληρὰ καὶ ποικιλοτρόπως. Τελικὰ συνέτριψαν τὰ κεφάλια τους μὲ πέτρες καὶ ἀφοῦ τοὺς ἔβγαλαν ἔξω ἀπὸ τὴν πόλη τοὺς ἔκαψαν μέσα σὲ καμίνι.
Ὁ Ὅσιος Ἰσαάκιος (ἢ Ἄκακιος) ἐπίσκοπος Κύπρου
Ὑπῆρξε ἐπίσκοπος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, ἡ ζωή του εἶναι πανομοιότυπη μὲ αὐτὴ τοῦ ὁσίου Μελετίου ἐπισκόπου Κύπρου (20 Δεκεμβρίου). Ὁ Ἰσαάκιος κατανάλωσε τὴν ζωή του στὴ διάδοση τοῦ θείου λόγου καὶ στὴν ἐλεημοσύνη ἀπὸ τὰ ὑπάρχοντά του στοὺς φτωχοὺς καὶ τοὺς δυστυχισμένους. Ἀπεβίωσε εἰρηνικά. (Ἐσφαλμένα γράφεται ὅτι μαρτύρησε διὰ ξίφους).
Μαρτύρησε διὰ πυρός. (Ἀλλοῦ λέγεται ὅτι ἀποκεφαλίστηκε. Διίστανται οἱ ἀπόψεις).
Αὐτοὶ ἦταν ὑπασπιστὲς τοῦ βασιλιᾶ Μαξιμιανοῦ (298) καὶ μαρτύρησαν διὰ ξίφους.
Ἡ μνήμη της ἀναφέρεται στὸν Συναξαριστὴ Sirmond μὲ τὴν φράση: «Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ τῆς ἁγίας μάρτυρος Βάσσης τῆς Τυρίας» (Delehaye, Συναξ. σελ. 68, 5). Χωρὶς ἄλλες βιογραφικὲς λεπτομέρειες.
Ὁ Ἅγιος Δημήτριος Μητροπολίτης Ροστοβίας (Ρῶσος)