16 Μαρτίου

Ἁγιολόγιο

Ὁ Ἅγιος Σαβίνος ὁ Αἰγύπτιος

Ἡ καταγωγή του ἦταν ἀπὸ τὴν Ἑρμούπολη τῆς Αἰγύπτου. Ὅταν ὁ αὐτοκράτωρ Διοκλητιανὸς (284-304) διέταξε ἄγριο διωγμὸ κατὰ τῶν χριστιανῶν, ὁ ἐκεῖ ἔπαρχος Ἀῤῥιανὸς ἀπὸ τοὺς πρώτους ζήτησε τὸ Σαβίνο, γνωστότατο γιὰ τὶς ἐνέργειές του ὑπὲρ τῆς πίστης. Οἱ ὑπόλοιποι, ὅμως, χριστιανοί, τῶν ὁποίων αὐτὸς ἦταν στήριγμα καὶ παρηγοριά, τὸν πίεσαν νὰ διαφυλάξει τὴν ζωή του, γιὰ τὸ καλὸ τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ Σαβίνος πείστηκε καὶ φυλάχθηκε μὲ λίγους ἄλλους χριστιανοὺς σ᾿ ἕνα σπίτι ἔξω ἀπὸ τὴν πόλη. Ἀλλὰ τὰ ὄργανα τῆς ἐξουσίας τὸν ἀνακάλυψαν καὶ τὸν ἔφεραν μπροστὰ στὸν ἔπαρχο. Αὐτὸς μεταχειρίσθηκε κάθε εἴδους κολακείας καὶ ὑποσχέσεως, γιὰ νὰ τὸν κάνει νὰ ἀρνηθεῖ τὴν χριστιανικὴ πίστη. Ἀλλὰ ἀπέτυχε. Ἐπίσης, ναυάγησαν καὶ οἱ ἀπειλές του. Ὁ Σαβίνος σὲ κάθε ἐρώτηση ἀπαντοῦσε μὲ τὴν θαῤῥαλέα καὶ ἀποφασιστικὴ ἐκείνη ἀπάντηση τῶν μαρτύρων: «Χριστιανὸς εἰμί». Δηλαδή, «ΝΑΙ ΕΙΜΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ». Τὸ μαρτύριό του ὑπέμεινε μὲ μεγάλη γενναιότητα. Ἔσχισαν τὶς σάρκες του καὶ ἔκαψαν τὶς πληγές του μὲ ἀναμμένες λαμπάδες. Τελικὰ τὸν ἔριξαν στὰ νερὰ τοῦ Νείλου, ὅπου τὸ σῶμα του βρῆκε τὸ θάνατο, ἐνῷ ἡ ψυχή του πετοῦσε στὴν αἰώνια ζωή. (Ἡ μνήμη του περιττῶς ἐπαναλαμβάνεται - ἀπὸ ὁρισμένους Συναξαριστές- τὴν 28η καὶ τὴν 31η Μαρτίου).

Ὁ Ὅσιος Ἰωάννης ὁ ἐν Ρουφιαναῖς

Ἀπεβίωσε εἰρηνικά.

Ὁ Ἅγιος Ῥωμανὸς ὁ ἐν τῷ Παρίῳ

Μαρτύρησε διὰ ξίφους.

Ὁ Ἅγιος Πάπας

Δόξασε τὴν χώρα τῆς Λυκαονίας. Ἦταν θερμὸς κήρυκας τοῦ Χριστοῦ στὸν κόσμο τῆς εἰδωλολατρίας καὶ καταδικάστηκε σὲ θάνατο. Στὴν ἀρχὴ τὸν χτύπησαν μὲ λεπτὲς εὐλύγιστες βέργες. Κατόπιν ἔσχισαν τὰ πλευρά του μὲ σιδερένια νύχια. Στὴν κατάσταση ποὺ ἦταν τοῦ φόρεσαν σιδερένια παπούτσια καὶ τὸν βίαζαν νὰ βαδίζει. Τέλος, μισοπεθαμένο τὸν κρέμασαν σ᾿ ἕνα δένδρο, ὅπου παρέδωσε τὴν τελευταία του πνοὴ ψιθυρίζοντας μέχρι τέλους: «Χριστιανὸς εἰμί». (Μᾶλλον εἶναι ὁ ἴδιος ἅγιος μ᾿ αὐτὸν τῆς 14ης Σεπτεμβρίου).

Ὁ Ἅγιος Ἰουλιανὸς ἀπὸ τὴν Κιλικία

Βλέπε τὴν βιογραφία του 21 Ἰουνίου, ὅπου εἶναι καὶ ἡ κυρίως μνήμη του.

Οἱ Ἅγιοι δέκα Μάρτυρες οἱ ἐν Φοινίκῃ

Μαρτύρησαν διὰ ξίφους.

Ὁ Ὅσιος Ἀνίνας ὁ Θαυματουργός

Ὀρφανὸς σὲ ἡλικία 15 χρονῶν, πῆγε κοντὰ στὸν διάσημο ἐρημίτη Μαϊουμᾶ. Ἐκεῖ ὁ Ἀνίνας, πέτυχε στὸν ἑαυτό του μεγάλη εὐσέβεια μὲ τὴν ἄσκηση καὶ τὶς συμβουλὲς τοῦ γέροντά του. Μετὰ ἀπὸ καιρὸ ὁ γέροντάς του ἀναχώρησε σ᾿ ἄλλο τόπο, ὁ δὲ Ἀνίνας ἔμεινε. Τὸ δὲ κελλί του, ἦταν πέντε μίλια μακριὰ ἀπὸ τὸν ποταμὸ Εὐφράτη. Πολλοὶ διερχόμενοι ἀπὸ ἐκεῖ, γνώρισαν καὶ ἑλκύστηκαν ἀπὸ τὴν ἀγαθότητα καὶ τὴν προθυμία του, καὶ θαύμασαν τὴν ἀσκητικὴ ἀρετή του καὶ τὰ πνευματικά του χαρίσματα. Ὁ Ὅσιος προικίστηκε ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ μὲ θαυματουργικὴ δύναμη. Καὶ ἀποδείχτηκε σ᾿ ὅλα ἄξιος της μὲ τὴν μεγάλη του ταπεινοφροσύνη. Ἐπίσης, ἵδρυσε καὶ μία μικρὴ ἀδελφότητα, ποὺ τὴν κατάρτιζε μὲ τὰ διδάγματα τῆς ζωντανῆς εὐσέβειας. Πέθανε εἰρηνικὰ σὲ ἡλικία 110 χρονῶν.

Ὁ Ἅγιος Ἀλέξανδρος πάπας Ῥώμης

Ἀπὸ τὸν Συναξαριστὴ τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου καὶ τὰ Μηναῖα, καλεῖται Ἀλεξανδρίων. Ἀλλὰ μὲ τέτοιο ὄνομα πάπας Ῥώμης δὲν ὑπῆρξε ποτέ. Πρόκειται λοιπὸν γιὰ τὸν πάπα Ἀλέξανδρο τὸν Α´ (105-115).

Ὁ Ὅσιος Χριστόδουλος ὁ Θαυματουργός, ὁ ἐν Πάτμῳ

Αὐτὸς ἔκτισε τὴν Μονὴ στὴν Πάτμο τοῦ Εὐαγγελιστῆ Ἰωάννη. Γεννήθηκε τὸ 1020 στὴ Νίκαια τῆς Βιθυνίας καὶ ἀνατράφηκε ἀπὸ γονεῖς εὐσεβέστατους, καὶ ὀρθοδόξους, τὸν Θεόδωρο καὶ τὴν Ἄννα. Τὸ βαπτιστικό του ὄνομα ἦταν Ἰωάννης. Ἡ σχολική του ἐπίδοση ὑπῆρξε ἀξιοσημείωτη, καὶ ἀπὸ νεαρὸς ἀκόμα ἀνατράφηκε στὴ μοναχικὴ ζωή. Εἶχε πλοῦτο λαμπρῶν πλεονεκτημάτων καὶ ἀρετῶν. Διότι δὲν ἦταν μόνο εὐσεβὴς ψυχή, ἀγαθὴ καρδιά, χρηστὸς χαρακτήρας, ἀλλὰ καὶ δυναμικός, εὐφυής, δραστήριος καὶ τολμηρός. Ἀργότερα, μὲ συνδρομὴ τοῦ βασιλιᾶ Ἀλεξίου τοῦ Κομνηνοῦ (1081-1118), ἔκτισε τὴν Μονὴ στὴν Πάτμο, ὅπου καὶ μόνασε. Ἀλλὰ οἱ ἐπιδρομὲς τῶν βαρβάρων καὶ συγκεκριμένα τῶν Ἀράβων, τὸν ἀνάγκασαν νὰ πάει στὴν Εὔβοια. Ἡ διαμονή του στὴν Εὔβοια διήρκεσε 7-8 χρόνια, ὅπου καὶ πέθανε τὸ 1101. Τὸ ἱερὸ λείψανο τοῦ Χριστοδούλου, μετακομίστηκε ἀργότερα στὴ Μονὴ τῆς Πάτμου, ὅπου σῴζεται μέχρι σήμερα.