11 Ἰανουαρίου

• Ὁ Ὅσιος Θεοδόσιος ὁ κοινοβιάρχης
• Ὁ Ὅσιος Θεοδόσιος ὁ Θεσσαλονικεὺς ἡγούμενος Μονῆς Φιλόθεου ἐν Ἄθῳ
• Ἡ Σύναξις τῶν Μυρίων Ἀγγέλων
• Οἱ Ἅγιοι Στέφανος ὁ ἐν Πλακιδιαναῖς, Θεόδωρος καὶ Ἀγάπιος ὁ Ἀρχιμανδρίτης
• Ὁ Ἅγιος Μάϊρος
• Ὁ Ὅσιος Βιτάλιος
• Ἐγκαίνια τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ ἐν Θεσσαλονίκῃ
• Ὁ Ἅγιος Μιχαὴλ τῆς μονῆς Κλὸπς τοῦ Νόβγκοροντ (Ῥῶσος).

Ὁ Ὅσιος Θεοδόσιος ὁ κοινοβιάρχης

Διέπρεψε στὰ χρόνια τοῦ Λέοντος τοῦ Μεγάλου (457-474). Τὸ χωριὸ Μωγαρισσὸς ἢ Μαγαρισσὸς τῆς Καππαδοκίας εἶναι ὁ τόπος ὅπου γεννήθηκε, ἀπὸ γονεῖς πολὺ πιστούς, τὸν Προαιρέσιο καὶ τὴν Εὐλογία. Ὅταν ἔγινε μοναχός, διακρίθηκε ἀπὸ πολὺ νωρὶς γιὰ τὸ φλογερό του ζῆλο στὶς τελειότητες τῆς χριστιανικῆς ἀρετῆς. Ἐκεῖνο, ὅμως, ποὺ τὸν συγκινοῦσε περισσότερο, ἦταν ἡ μελέτη τοῦ Εὐαγγελίου, καὶ ἰδιαίτερα οἱ συγκινητικὲς σκηνὲς ἀπὸ τὸ Πάθος τοῦ Σωτῆρα μας Χριστοῦ. Γι᾿ αὐτό, ἐπισκέφθηκε τοὺς Ἁγίους Τόπους στὴν Ἱερουσαλήμ, ὅπου ψηλάφησε καὶ προσκύνησε τὰ χώματα ὅπου διαδραματίστηκαν τὰ μεγάλα γεγονότα τῶν Παθῶν τοῦ Κυρίου μας. Ὁ Θεοδόσιος, ἀφοῦ ἀσκήτεψε κοντὰ σὲ μεγάλους ἀσκητές, ὅπως τὸ Συμεὼν τὸ Στυλίτη καὶ τὸν ἡσυχαστὴ Λογγῖνο, ἀποσύρθηκε σὲ ἰδιαίτερο ἡσυχαστήριο, διδάσκοντας μὲ λόγια καὶ ἔργα ὁποῖο διαβάτη περνοῦσε ἀπὸ ἐκεῖ. Ὅμως, πολλοὶ ἀπ᾿ αὐτοὺς ποὺ δίδαξε γύρισαν ἀπὸ τὸν κόσμο κοντά του. Ἡ ὑπερβολικὴ αὔξηση τῶν ἀδελφῶν ἀνάγκασε τὸν Θεοδόσιο νὰ ἱδρύσει ἕνα μεγάλο καὶ εὐρύχωρο κοινόβιο μοναστήρι. Σὰν κοινοβιάρχης ἐφάρμοσε πρότυπα σὰν ἐκεῖνα τῆς πρώτης Ἐκκλησίας τῶν χριστιανῶν. Δηλαδὴ «ὅλοι, χωρὶς ἐξαίρεση, οἱ πιστοί, μὲ μία καρδιὰ καὶ μία ψυχή, ἦταν μεταξὺ τοὺς ἑνωμένοι, σὰν μέλη τῆς ἴδιας οἰκογένειας, καὶ τὰ εἶχαν ὅλα κοινά». Σὲ προχωρημένη, πλέον, ἡλικία ὁ Θεοδόσιος, ἀφοῦ γαλούχησε μὲ συμβουλὲς αἰωνίου ζωῆς χιλιάδες ψυχές, παρέδωσε τὸ πνεῦμα του.

Ὁ Ὅσιος Θεοδόσιος ὁ Θεσσαλονικεὺς ἡγούμενος Μονῆς Φιλόθεου ἐν Ἄθῳ

Ὁ Ὅσιος αὐτὸς Θεοδόσιος ἦταν μεγαλύτερος ἀδελφὸς τοῦ ὁσίου Διονυσίου, κτήτορος τῆς ἱερᾶς Μονῆς Τιμίου Προδρόμου τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Δεκαοκτὼ ἐτῶν ὁ Θεοδόσιος ἐγκατέλειψε τὰ ἐγκόσμια καὶ ἔγινε μοναχὸς στὴ Μονὴ Φιλοθέου του Ἁγίου Ὄρους, ὅπου ἀργότερα γιὰ τὴν ἐνάρετη ζωή του ἔγινε καὶ ἡγούμενος αὐτῆς. Ἐπίσης γιὰ τὴν μεγάλη του ἀρετή, τὸν κάλεσαν γιὰ τὴν διακυβέρνηση τῆς Μονῆς Μαλάνων καὶ ἀπὸ αὐτὴ ἐκλέχτηκε μητροπολίτης Τραπεζοῦντας τὸ ἔτος 1370. Διακρίθηκε γιὰ τὴν μεγάλη του ἁγιότητα καὶ πέθανε εἰρηνικὰ κατὰ τὸ 1392.

Ἡ Σύναξις τῶν Μυρίων Ἀγγέλων

Γιατί γινόταν ἡ σύναξη αὐτὴ τῶν Μυρίων Ἀγγέλων, κανένα σχετικὸ σχόλιο δὲν βρήκαμε. Ὑπάρχει μόνο ἡ φράση: «Τελεῖται ἔνδον τοῦ Μαρτυρίου τῆς ἁγίας Ἀναστασίας ἐν τῆς Δομνίκου».

Οἱ Ἅγιοι Στέφανος ὁ ἐν Πλακιδιαναῖς, Θεόδωρος καὶ Ἀγάπιος ὁ Ἀρχιμανδρίτης

Ἡ μόνη πληροφορία ποὺ ἔχουμε εἶναι ὅτι ὁ Ὅσιος Ἀγάπιος ἀσκήτεψε στὴν Ἀπάμεια τῆς Συρίας.

Ὁ Ἅγιος Μάϊρος

Μαρτύρησε ἀφοῦ ἄγρια κακοποιήθηκε.

Ὁ Ὅσιος Βιτάλιος

Δὲν ὑπάρχει ἰδιαίτερο βιογραφικὸ ὑπόμνημα γι᾿ αὐτὸν τὸν Ὅσιο. Γνωρίζουμε μόνο γιὰ κάποιο ἀσκητὴ Βιτάλιο, ποὺ γίνεται λόγος στὴ βιογραφία του Ἁγίου Ἰωάννη τοῦ Ἐλεήμονος, ὅτι ἦταν ἀπὸ τὴν Μονὴ τοῦ ἀββᾶ Σερίδου καὶ ὅταν πήγαινε στὴν Ἀλεξάνδρεια γιὰ νὰ πουλήσει τὰ ἐργόχειρά του, ἔδινε τὰ χρήματα ποὺ κέρδιζε σὲ μία πόρνη, παρακαλῶντας την νὰ μὴν ἁμαρτάνει, καθὼς ἀφηγεῖται ὁ Ὅσιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης.

Ἐγκαίνια τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ ἐν Θεσσαλονίκῃ

Ἡ γιορτὴ τῶν ἐγκαινίων τῆς Ἁγίας Σοφίας στὴ Θεσσαλονίκη κατὰ τὸν Κώδικα 68 τῆς Μονῆς Παντοκράτορος τοῦ Ἁγίου Ὄρους, γινόταν τὴν 11η Ἰανουαρίου, ὅποτε πανηγύριζε καὶ ὁ ναὸς (βλ. Δημητριεύσκη, Τυπικὰ Α´, σελ. 158).

Ὁ Ἅγιος Μιχαὴλ τῆς μονῆς Κλὸπς τοῦ Νόβγκοροντ (Ῥῶσος)

Διὰ Χριστὸν σαλός.